Veerboot van Alicudi naar Filicudi

Alicudi Gids

Alicudi is het meest westelijke gelegen van de acht eilanden die deel uitmaken van de Eolische archipel, een vulkanische eilandengroep ten noorden van Sicilië. Het eiland ligt ongeveer 40 km ten westen van Lipari en heeft een totale oppervlakte van 5,2 km2. Tegenwoordig zijn er ongeveer 120 inwoners die voornamelijk leven van de visserij, of de kleine hoeveelheid landbouw die plaatsvindt op het eiland. Er is slechts een restaurant op het eiland en het menu is sterk afhankelijk van welke vis de lokale vissers hebben gevangen, of wat voedsel door de draagvleugelboot wordt afgeleverd.

Het is mogelijk om het eiland per draagvleugelboot te bereiken, of per veerboot vanaf Palermo, Milazzo, Messina, Reggio Calabria en Napoli. De primaire vertrekhaven voor de Eolische eilanden, en dus ook voor Alicudi, is Milazzo, gelegen in de provincie Messina op Sicilië. Veerboten en draagvleugelboten vertrekken dagelijks, het hele jaar door, als het weer het toelaat. Alicudi is de meest afgelegen Eolische eiland vanaf Milazzo (ongeveer 53 mijl) met een vaartijd van ongeveer 3 uur met de draagvleugelboot, met tussenstops op de dichter eilanden Vulcano, Lipari, Salina, en Filicudi.

Filicudi Gids

Filicudi maakt deel uit van de schilderachtige groep van Eolische eilanden, gelegen langs de noordoostkust van Sicilië, en is goed bekend in het bijzonder voor de duiken, populair langs de kust. Een groot deel van het eiland wordt nu aangeduid als de 'Natural Reserve van Filicudi Island'. Het vulkanische eiland is opgebouwd uit verschillende lagen van lava, waarvan de oudste is gelegen in de zee voor 'Fili di Sciacca', terwijl de grootste en oudste laag is de zogenaamde 'Fossa delle Felci' en de meest recente is die van 'Montagnola'. De hellingen van het eiland zijn meestal steil en rotsachtig, met huizen gegroepeerd rond de "Porto Pecorini" en vooral "Valdichiesa," waar u de kerk van de heilige Stefanus, de patroonheilige van het eiland kunt zien. De 'ribben' van Filicudi zijn bedekt met bossen die naar beneden uit te breiden tot de zee, afgewisseld met smalle valleien en steile kliffen, zoals de "Giafante" rock en "Punta Zotta", en de grotten gesneden door de zee. In het noorden van het eiland is de spectaculaire "Punta Zucco Grande" (met tien lagen van lava) met de oostelijke kant van het eiland zijn een minder harde omgeving. Een van de mooiste landschappen hier zijn de “Punta Perciato” en de gigantische rotsblokken van de “Rupi delle Sciare” ["Cliffs of de 'Sciara'”], die steile verticale kliffen met uitzicht op de zee zijn.